De koninginnenpage. ©John Pietersen

De wereld om ons heen is in een rap tempo zicht- en voelbaar aan het veranderen. Soms positief, maar soms ook helemaal niet. Een aantal zaken is onomkeerbaar en komt ook niet meer terug. Als mens zijn we er in geslaagd om een ‘paradijs’ voor onszelf te creëren. Steeds mooier en steeds beter. Vooruitgang noemen we dat.

Het is wel meer dan jammer dat we andere soorten die deze aarde bewonen, omwille van onze expansiedrang, steeds minder ruimte geven of het leven onmogelijk maken. De nieuwsberichten maken steeds vaker melding van natuurrampen. We fladderen letterlijk over een grens heen. Een zorgelijke situatie. Vooral als je bedenkt dat we in een rap tempo en op korte termijn ons ‘eigen’ leven onmogelijk aan het maken zijn. Maar er is nog steeds hoop en ruimte voor een keerpunt.

Koninginnenpage

Ik denk dat we dat nu zo langzamerhand wel bereikt hebben. Het is best wel een triest begin van een column. Zo wil ik dan ook niet eindigen. Letterlijk en figuurlijk. Gezien het feit dat het wat warmer aan het worden is , al zou je dat nu niet zeggen, profiteert een aantal soorten hiervan. Zo ook de koninginnenpage. Een zuidelijke soort. Jaren geleden een zeldzaamheid nu zie ik ze dagelijks. Een grote, bijna tropische vlinder die met een koninklijke allure rondfladdert.

Bij het beheerkantoor hier in Woerdense Verlaat zijn er meerdere, als de zon schijnt, dagelijks te bewonderen. En dat doen dus ook veel mensen. Ik merk ook dat veel mensen blij worden van deze paradijselijke vlinder. En dat is goed! De koninginnenpage laat zo mooi de schoonheid, maar ook de kwetsbaarheid van de natuur zien. Prachtig, maar ook zo stuk.

Wij kunnen niet zonder de natuur. De natuur echter kan heel goed zonder ons. Laten we genieten en zuinig zijn op al het moois om ons heen met in het achterhoofd dat het zomaar eens kan verdwijnen. Dan komt het goed, denk ik. Maar dat er iets moet gaan gebeuren is een feit. Anders gaat het net zo als in de slotzin van Pipo, een kinderserie op tv uit de vorige eeuw: “Dag vogels, dag bloemen, dag kinderen…”.

Ik zit thuis in m’n stoel als een vorst op zijn troon. Ik geniet van de vlinders in mijn tuin die op de vlinderstruiken zitten. De koninginnenpages hebben de hoofdrol in dit kleine theater met een éénkoppig publiek. Ik voel me een koning te rijk.

John Pietersen

Boswachter John Pietersen is geboren en getogen in Noorden, een dorp pal aan de Nieuwkoopse Plassen. In dit gebied voelt hij zich als een vis in het water. Eén keer in de twee weken schrijft boswachter John een column voor De Nieuwkoper over zijn belevenissen en ervaringen in het Nieuwkoopse Plassengebied.

LEES OOK:
Column boswachter John: Kwetsbaar