De lepelaar. ©John Pietersen
Ondanks het mooie weer zie je hier en daar al een bruin randje verschijnen. Een vleugje herfst. Zonder tijdsdruk of kalender doet dit seizoen langzaam maar zeker haar intrede. Dat kunnen we gelukkig niet sturen. Het is nog heerlijk buiten en de vooruitzichten zijn goed. Nazomer.
Het valt mij op dat steeds meer kinderen ervoor kiezen om met virtuele activiteiten binnenshuis te blijven. Het coronavirus heeft hier zeker de laatste tijd een aandeel in gehad. Toen ik jong was, moest je soms binnenblijven van je ouders, tegenwoordig is het bijna een straf om naar buiten gestuurd te worden. Maar goed, een groot deel van mijn leven speelt zich gelukkig wel buiten af.
De eerste vogels staan op het punt van vertrek of zijn al weg. Anderen arriveren eerdaags. Zonder mededeling, zomaar uit zichzelf vliegen zij naar zuidelijke oorden. Zo wonderlijk. Ik vraag me af wat er van ons instinct nog over is. Ik bedoel de dingen die we echt op gevoel doen. Ik kan maar één ding naast overleven bedenken: Liefde. Dat gaat puur op gevoel, laat zich niet sturen en overkomt je.
Lepelaars vliegen over mijn huis. De jongen van dit jaar kun je herkennen aan de donkere vleugelpunten als ze overvliegen. Kijk daar voor de aardigheid eens naar al je ze ziet. De ‘taak’ van de volwassen lepelaars hier zit er bijna op. Ze vertrekken naar West-Afrika om volgend jaar in februari terug te keren. Jonge exemplaren puberen daar een jaar of drie en keren dan terug.
Puur op instinct….puur natuur!
John Pietersen
Boswachter John Pietersen is geboren en getogen in Noorden, een dorp pal aan de Nieuwkoopse Plassen. In dit gebied voelt hij zich als een vis in het water. Eén keer in de twee weken schrijft boswachter John een column voor De Nieuwkoper over zijn belevenissen en ervaringen in het Nieuwkoopse Plassengebied.
LEES OOK:
Column boswachter John: Koninklijk
