Sinds corona ons leven bepaalt, wandel ik veel meer. Zeker in de beginperiode toen we eigenlijk niks mochten, liep ik bijna elke dag een paar kilometer. Gewoon door Ter Aar. En waar ik altijd dacht dat het dorp al dertig jaar hetzelfde was, zag ik dat er toch wel eens iets verandert.
Vooral in mijn eigen buurtje. Hier is namelijk IKC De Vaart opgetuigd. De bouw startte ongeveer tegelijk met de pandemie en in de maanden die volgden, moest er natuurlijk enorm veel gebeuren. Het was lange tijd een bouwput. Ik moest ‘omlopen’ voor de tennis en heb regelmatig gedacht, wanneer komt de dag dat ik niet wakker wordt door het geluid van werkmachines?
Eind augustus, vlak voor het nieuwe schooljaar begon, kreeg ik voor De Nieuwkoper een uitgebreide rondleiding door het immense gebouw. Ik vond, en vind, het mooi. Heerlijk ruim, licht en het zit goed in elkaar.
Maar toen de bouw van het kolossale gebouw klaar was, of eigenlijk gebeurde dit ook voor een groot deel tegelijk, moest er nog heel veel gebeuren aan het landgoed eromheen. De plannen zagen er goed uit met heel veel groen, volop speelmogelijkheden en het mooie en ambitieuze doel om van De Vaart, de tennis, de voetbal én het Argonnepark één geheel te maken. Tevens stonden er een grote parkeerplaats en allerlei wandel- en fietspaden op de planning.
En ik moet erkennen, het is echt wel goed gelukt. De openbare ruimte kan met recht een landgoed genoemd worden, met De Vaart die als kasteelheer over het gebied uitkijkt.
Puntjes op de i
Wat me de laatste weken opvalt, is dat de puntjes op de i worden gezet. Steeds zie je een kleine verandering aan het landgoed. Een paar weken terug zag ik opeens witte tegels met leuke tekstjes uit Dick Bruna-boekjes in de stoepen. Afgelopen week zag ik dat er twee rijen stappaaltjes zijn bijgeplaatst in het speeltuintje voor de Morreesstraat. En ook zag ik dat er jonge boompjes geplant waren.
In de BouwApp staat dat deze week nog een plateau aan het begin van de fietsstraat (Westkanaalweg) wordt aangelegd. Daaropvolgend verdwijnt het project uit de BouwApp. Het einde aan een project dat begin 2020 begon. Het liep dus eigenlijk volledig gelijk aan de coronaperiode. Misschien ook een voorteken dat corona stopt met het bepalen van onze levens.
In ieder geval blijf ik wandelen. Zeker op de dagen dat ik niet sport (en het niet regent) zul je mij nog regelmatig een rondje zien maken. En met een veel ruimere blik dan vóór corona. Met het voorjaar in zicht waarin alles weer tot bloei gaat komen en de lammetjes weer in de weiden, heb ik er nu al enorme zin in.
Reageren: anke@nieuwkoper.nl
