Op 5 maart werd het project ‘Kerkschilders’ voortgezet in Noorden.
Initiatiefnemer Leo van Klink streek samen met vijf collega’s én onze eigen fotograaf neer in de Martinuskerk.
Gastredacteur Bert Post verdiepte zich in de geschiedenis van genoemde kerk.
Vóór 1208 vond het kerkelijk leven plaats in de Milandkerk, gelegen in het tegenwoordige Achttienhoven.
Deze kerk werd echter tijdens de veldtocht van de bisschop van Utrecht, Dirk van Are, tegen de graaf van Holland vernield.
De nieuwe kerk werd gebouwd in de Noorderbuurt, een zelfstandige kerk was het echter niet.
In de periode rond 1635 kwam een boerderij ter beschikking waarin de pastoor zijn intrek kon nemen; de kerk zelf werd ingericht op de zolder. Deze boerderij stond tussen de huidige kerk en pastorie in.
In 1816 kon door vrijwillige bijdragen en zonder overheidssteun een kerk worden gebouwd. Deze kerk werd aan de boerderij gebouwd in dezelfde stijl als het huis.
De huidige kerk is gebouwd in 1883 en behoort tot het bisdom Rotterdam en de Federatie Clara en Franciscus. Van april 1882 tot en met april 1883 werd er gebouwd aan de nieuwe kerk, kosten exclusief pastorie bedroegen ƒ 54.762,-,
Op 10 mei 1883 werd de nieuwe kerk ingewijd. Pastoor Teunissen was de bouwpastoor, architect was Y. Bijvoets, een leerling van de grote bouwmeester Cuypers.
De kerk is diverse keren gerestaureerd en aangepast aan de eisen van de tijd. Dit alles was mogelijk door de
vrijgevigheid van de parochianen. In 1807 waren er 729 parochianen en in 2011 ongeveer 1500. Deze parochianen hadden het vroeger niet zo breed. Ze werkten bijna allemaal als rietsnijder, mostrekker of in de veenderij en hadden grote gezinnen.
Rond 1916 kwamen er groentekwekers op het verveende land. Vanaf 1960 werd er in Noorden veel nieuwbouw gerealiseerd: veel Noordenaren werken inmiddels buiten het dorp.
De kerk is een neogotische gebouw en meet binnenwerks 17 meter breed en 36 meter lang, de toren is 43 meter hoog.
Vroeger waren er 450 zitplaatsen maar vanwege enkele renovaties is dit aantal teruggebracht tot ongeveer 350. De toren kreeg in 1904 een uurwerk. Verwarming werd in 1927 aangelegd, elektrisch licht in 1930 en waterleiding in 1932.
Begin 1943 werden de drie luidklokken door de Duitsers geroofd en vier jaar later kreeg de kerk weer nieuwe klokken.
Het orgel stond tot 1970 op de zogenoemde koorzolder, in dat jaar is een ander orgel in de apsis geplaatst en werd het oude orgel afgevoerd.
Tijdens de renovatie van 1970 is veel van de oude luister verdwenen, zoals preekstoel, communiebank, de gekleurde glas-in-loodramen en de meeste beelden. De kerk werd van binnen bekleed met porisosteen, een poreuze baksteen. Zelfs de fraaie ramen in de apsis moesten het ontgelden en verdwenen achter deze -stenen. Dit laatste is tijdens de renovatie van het interieur weer ongedaan gemaakt.
De pastorie, die op de plaats stond van de vroegere kerk, moest in 1977 het veld ruimen. Op deze plaats verrees de Sint Jozefzaal en meer oostelijk werd een nieuwe, kleinere pastorie gebouwd. Tijdens de renovatie van het interieur in 1998 is het orgel opgehangen in de westelijke transeptarm.
Bert Post: Eeuwenoude kerken, toen en nu met gevoel op het doek gezet Even vanuit het drukke stadsgewoel een koele gotische kerk binnenvluchten en genieten van de stilte en sfeer, die voelbaar rondom je hangt: wie doet dat niet van tijd tot tijd? Wie weet zich -gelovig of niet- niet door die omhoog rijzende ruimte, dat prachtige strijklicht door de glas-in-lood ramen, de soms zeer letterlijk aanwezige geur van eeuwenoude vroomheid aangesproken? Als nu ‘gewone’ toeristen al geraakt worden door zo’n kerkinterieur, wat moet daar dan wel de gemoedstoestand zijn van een overgevoelige beeldend kunstenaar?
De katholieke kerken in Nieuwkoop, Nieuwveen en Noorden zullen geleidelijk aan de Eredienst worden onttrokken en zullen een andere bestemming krijgen.
Leo van Klink kwam met het idee om als project de zes Nieuwkoopse kerken met zes kunstenaars te gaan schilderen en van de resultaten een expositie samen te stellen
De geschilderde werken worden in september tijdens de Open Monumentendagen voor het eerst getoond en worden daarna geëxposeerd in de verschillende parochiekernen van de Clara parochie.