Na zestien dagen topsport, vreugde en verdriet kunnen de Olympiërs uit het Groene Hart de balans opmaken. Voor sommigen was het een grote zegetocht, anderen zullen met gemengde gevoelens terugkijken op de 33e Olympische Zomerspelen. Hoe de individuele deelnemers hun optreden hebben ervaren, weten alleen zij maar feit is wel dat de dames en heer die De Nieuwkoper de afgelopen periode aan u voorstelde met één gouden en twee bronzen medailles huiswaarts keren.
De aanwezigheid van Ellen van Dijk was op zich al een klein wonder te noemen. Zeven weken voor De Spelen brak zij tijdens een trainingsrit in Spanje haar enkel. Hiermee leek haar Olympische Droom, goud op de tijdrit, uiteen te spatten. Tot verbazing van velen stond zij op 27 juli toch aan de start, maar kon geen potten breken. In de door Grace Brown gewonnen wedstrijd werd Ellen ‘slechts’ twaalfde. Een week later reed zij ook de Olympische wegwedstrijd maar was niet in staat om een teamgenote aan het goud te helpen.
Het verhaal van Arvin Slagter, de enige man in het gezelschap, is inmiddels geschiedenis. Met een op nul springende schotklok schoot Worthy de Jong het nationale 3×3 basketbalteam naar Olympisch goud. Zelden was de ontknoping van een wedstrijd zo spannend en verrassend. Arvin Slagter, Worthy de Jong, Dimeo van der Horst en Jan Driessen deden in extremis waarvoor zij gekomen waren.
Zwemster Tes Schouten viel eveneens in de medailles: brons op de 200 meter schoolslag was de bekroning van een sterk gezwommen race. Op de 100 meter wist Tes, misschien wat teleurstellend geen finaleplaats te bereiken, de Bodegraafse strandde in de halve finales. Maar ze is nog jong en met haar verfrissende blik op topsport en de positieve manier waarop zij in het leven staat, zullen wij vast nog veel van haar gaan horen.
Maureen Koster draaide op 2 augustus haar twaalf en halve rondjes in het Stade de Paris. Zij had de benodigde klassering in zicht maar viel door een bijna struikelpartij in haar serie net buiten de top 8 die nodig was voor een plaats in de finale. Buitengewoon sportief en volwassen stond Maureen na afloop Jeroen Stekelenburg te woord.
Voor Lorena Wiebes verliep de Olympische wegwedstrijd op 4 augustus alles behalve volgens plan. De als kopvrouw gestarte rijdster (niemand sprint harder dan zij) werd de dupe van een valpartij waardoor het peloton brak. Ondanks verwoede pogingen, hierbij geholpen door Demi Vollering, lukte het Lorena niet meer om terug te keren aan de kop. De fraaie zilveren medaille die Marianne Vos voor de poorten van de hel wegsleepte was misschien een pleister op de wonde.
Over spannend gesproken: met nog 0,7 seconden te spelen knalde Sabrina van der Sloot haar waterpoloteam naar een bronzen medaille. Geen wedstrijd verloren en toch ‘maar’ brons verzuchtte Eva Doudesis na afloop en daar is geen woord van gelogen.
In de halve finale werd het tegen Spanje na een 1-6 achterstand uiteindelijk 14-14 en moesten strafworpen de beslissing brengen. We weten inmiddels hoe dat afliep want de dames speelden gisteren om brons.
Tegen titelhouder Amerika leek het ook mis te gaan: nagenoeg de hele wedstrijd keken de Oranje-dames tegen een achterstand aan, maar opgeven deden zij nooit en dat leverde ook Brigitte Sleeking een dik verdiende bronzen plak op.
